Άρθρο του Μάνου Τζίτζηρα
Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπευτής
*Καταρχάς σαν γονείς καταπολεμάμε τους δικούς μας φόβους.
* Συνοδεύουμε το παιδί μας στο σχολείο την αρχική περίοδο της σχολικής του χρονιάς αλλά δεν «μετακομίζουμε» στην αυλή ή το πεζοδρόμιο του σχολείου.
*Εμφυτεύουμε την ιδέα της σταθερής κοινωνικοποίησης με τους συμμαθητές του.
* Ενθαρρύνουμε το παιδί μας να μας μιλήσει για τους φόβους του, μιλώντας του και εμείς για τις πρώτες μας εμπειρίες από τα σχολικά μας χρόνια.
* Ασχολούμαστε υποστηρικτικά αλλά και υπομονετικά με το διάβασμα του παιδιού και όταν ζορίζεται ελέγχουμε τον εκνευρισμό μας.
*Αν είναι εφικτό του επιτρέπουμε να διαμορφώσει το χώρο διαβάσματός του καθώς και να έχει άποψη για τα σχολικά του ψώνια.
* Αν το παιδί από την έναρξη του σχολείου και μετά εμφανίζει παρατεταμένη συμπτωματολογία όπως στομαχόπονο, πονοκέφαλο, διάρροια, ζάλη κ.α. επισκεπτόμαστε κάποιον ειδικό καθώς επίσης ενημερώνουμε και το δάσκαλο.
