Ο Κωνσταντίνος Ευαγγελίδης μπορεί να γεννήθηκε στην Αθήνα, αλλά μπορεί να θεωρείται παιδί των Σερρών, μιας και μητέρα του είναι η γνωστή Σερραία ηθοποιός Βίλμα Τσακίρη.
Γεννημένος μέσα σε μια οικογένεια αμιγώς θεατρική, ο ίδιος ακολουθεί τον δικό του ξεχωριστό, μουσικό δρόμο.
Δεν ξεχνά, όμως, πως είναι η ζωή του ξεκίνησε στο σανίδι και επιστρέφει συχνά εκεί, είτε γράφοντας είτε παίζοντας μουσική για παραστάσεις.
Στις Σέρρες βρίσκεται σήμερα για την παράσταση «Ο Αμερικάνος» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη στο πλευρό του Θανάση Σαράντου.
Πείτε μας δύο λόγια για τη συμμετοχή σας στον «Αμερικάνο» του Παπαδιαμάντη. Υπήρχε για εσάς κάποια πρόκληση σε αυτή τη συνεργασία;
Έπειτα από την συνεργασία μας με τον Θανάση πέρσι τον χειμώνα στο Χειμωνιάτικο Παραμύθι του Σαίξπηρ ο Θανάσης μου πρότεινε να συνεργαστούμε στην πολύ επιτυχημένη παράσταση του Αμερικάνου που «τρέχει» εδώ και 8 χρόνια.
Πολλές φορές το να ενταχθείς σε μία έτοιμη δουλειά και πατώντας πάνω σε κάτι που ήδη έχει μορφοποιηθεί να προσπαθήσεις να δώσεις τον δικό σου εαυτό είναι πιο δύσκολο από ότι να έχει φτιαχτεί εξ αρχής με εσένα. Αυτό, όταν λειτουργείς πρώτα σαν εκτελεστής και μετά σαν δημιουργός, σε βοηθάει να ξεπεράσεις τα δικά σου όρια και να γνωρίσεις διαφορετικές προσεγγίσεις.
Πειραματίζεστε τόσο με παραδοσιακούς ήχους όσο και με πιο σύγχρονα στοιχεία. Ποια είναι η ταυτότητα που θα θέλατε να δώσετε;
Η μουσική της παράστασης είναι σε ευθεία γραμμή με της σκηνοθεσία της. Σεβασμό στο υπέροχο κείμενο του Παπαδιαμάντη και μεταφορά του με σύγχρονα μέσα.
Έχετε πολύχρονη και σταθερή σχέση με τη μουσική στο θέατρο. Πού οφείλεται αυτό;
Η σχέση μου με το θέατρο ξεκινάει από τότε που ξεκινάει η ζωή μου, καθώς οι γονείς μου είναι ηθοποιοί. Έχω περάσει εκατοντάδες ώρες σε πρόβες, γυρίσματα κ.λ.π. μιας και αυτός ήταν ο τόπος εργασίας των γονιών μου. Αισθάνομαι λοιπόν μεγάλη οικειότητα με τον χώρο αυτόν και σε κάθε ευκαιρία είτε σαν συνθέτης, ενορχηστρωτής ή και μουσικός το απολαμβάνω.
Οι Σέρρες είναι η πόλη από την οποία κατάγεστε. Πώς αισθάνεστε που επιστρέφετε με τον «Αμερικάνο»;
Οι Σέρρες είναι η «πατρίδα» της μητέρας μου και ο μόνιμος τόπος κατοικίας της αδερφής μου εδώ και πολλά χρόνια. Η πιο κοντινή μου πόλη μετά την πόλη μου. Την αγαπάω πολύ και την αισθάνομαι σαν κομμάτι του εαυτού μου. Είναι η πρώτη φορά που παίζω ζωντανά στην πόλη αν και έχω συνεργαστεί 2 φορές σαν συνθέτης με το ΔΗΠΕΘΕ.
Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;
Στους επόμενους μήνες θα κυκλοφορήσω ένα album με μουσική και τραγούδια για παιδιά βασισμένο σε μουσική που είχα γράψει για μία παιδική παράσταση και θα λέγεται «Το Χάρτινο Αερόστατο». Επίσης ετοιμάζω μία παράσταση για σόλο πιάνο και ηλεκτρονικά που θα παρουσιάσω τον Απρίλιο στην Αθήνα. Παράλληλα τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο θα εμφανίζομαι με την Χριστίνα Μαξούρη σε συναυλίες.
Πόσο εύκολο είναι να κάνει ένας μουσικός καριέρα στην Ελλάδα; Υπάρχουν επαγγελματικές διέξοδοι;
Αν αγαπάς αυτό που κάνεις ξεπερνάς τις δυσκολίες. Ή τουλάχιστον προσπαθείς γιατί η αλήθεια είναι ότι σε μία αγορά που συρρικνώνεται συνεχώς δοκιμάζεται η πίστη σου και ο επαγγελματισμός σου.
Ως καλλιτέχνης έχετε κάποιο όνειρο ζωής, να παίξετε κάπου ή κάποια συνεργασία;
Το όνειρο μου είναι να συνεχίσω να είμαι χρήσιμος σε αυτήν την δουλειά. Να βρίσκω τον τρόπο και να μου δίνονται οι ευκαιρίες να εξελίσσομαι συνεχώς και να παρουσιάζω αυτό που θέλω και μπορώ να κάνω. Η φιλοδοξία μου δεν έχει να κάνει με ονόματα και χώρους παρά με την ουσία της δουλειάς.
