Του Γιώργου Δαμιανίδη
Ακόμα και σήμερα, στα 77 του χρόνια, ο Arturo Merzario αρνείται να αποχωριστεί το χαρακτηριστικό καουμπόικο καπέλο που τον έκανε μια από τις πλέον αναγνωρίσιμες μορφές των αγώνων αυτοκινήτου. Γεννημένος στο Κόμο μέσα στη δίνη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, από μικρή ηλικία ανέπτυξε ιδιαίτερη αγάπη για το μηχανοκίνητο αθλητισμό, κάτι που κληρονόμησε από τον πατέρα του Ugo, φανατικό λάτρη των Alfa Romeo και Ferrari. Όπως και εκατοντάδες άλλοι οδηγοί αγώνων, τα πρώτα «βήματα» του Arturo έγινα πίσω από το τιμόνι ενός Abarth. Ο νεαρός οδηγός το 1969 κατακτά τη νίκη στο Grand Prix του Mugello τραβώντας την προσοχή του Enzo Ferrari, ο οποίος το 1970 τον επιλέγει για την κατηγορία των σπορ πρωτοτύπων, «αναβαθμίζοντας» τον τελικά το 1972 στην ομάδα της Scuderia Ferrari στη Formula 1. Ο Merzario παρέμεινε στην κορυφαία μορφή του μηχανοκίνητου αθλητισμού μέχρι το 1979, με τα τρία τελευταία χρόνια να έχει δημιουργήσει τη δική του ομάδα, χωρίς όμως να καταφέρει να κατακτήσει κάποια ιδιαίτερη διάκριση στα 85 Gran Prix που πήρε εκκίνηση. Παρ’ όλα αυτά ήταν ένας από τους πλέον αγαπητούς οδηγούς στο grid, ενώ είναι και ο πρωταγωνιστής της διάσωσης του Niki Lauda μετά το τρομακτικό ατύχημα του Αυστριακού το 1976 στο Grand Prix του Nurburgring. Εκεί ο Ιταλός σταμάτησε για να απεγκλωβίσει με κίνδυνο της ζωής του το συναθλητή του μέσα από το φλεγόμενο μονοθέσιο της Ferrari. Χωρίς την «τρέλα» του Merzario είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο Lauda δεν θα είχε επιζήσει.
Αντίθετα με τη Formula 1, ο Arturo Merzario γεύθηκε σειρά επιτυχιών σε άλλες μορφές αγώνων, με τις σημαντικότερες από αυτές να πραγματοποιούνται κατά την 5ετη περίοδο που ήταν εργοστασιακός οδηγός της Alfa Romeo. Στο τιμόνι των 33ΤΤ12 και 33SC12, δύο εκ των πλέον επιτυχημένων αγωνιστικών αυτοκινήτων όλων των εποχών, ο Merzario ξεδίπλωσε όλο του το ταλέντο, συμβάλλοντας τα μέγιστα στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Σπορ Αυτοκινήτων από την Ιταλική μάρκα το 1975 και το 1977. Ο δυναμικός του χαρακτήρας και η ιδιαίτερη αίσθηση του χιούμορ, τον έκαναν αγαπητό στο κοινό και την ομάδα, ενώ ο ίδιος συνέχισε να αγωνίζεται μέχρι και το 2019. Άλλωστε η σύζυγος του «καουμπόι» της Alfa Romeo, συνηθίζει να λέει ότι ο χειρότερος χαρακτηρισμός που μπορεί να ακούσει ο Arturo για το πρόσωπο του είναι το «πρώην οδηγός αγώνων».
Η αγάπη του Merzario για την Alfa Romeo, όπου έζησε μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της καριέρας του, παραμένει δυνατή μέχρι σήμερα, με τον αειθαλή οδηγό να συμμετέχει ενεργά στους εορτασμούς για τα 110 χρόνια της μάρκας τον περασμένο Ιούνιο. Λίγο νωρίτερα, είχε οδηγήσει την αγαπημένη του 33ΤΤ12 με την οποία κέρδισε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1975. Το παρακάτω video από την επανένωση του οδηγού με το αγωνιστικό αυτοκίνητο περικλείει όλη αυτή τη μοναδική σχέση.
