του Σάββα Μπερμπερίδη-Μέλους Συλλόγου Εκπαιδευτικών Α’ Βάθμιας Σερρών “Εμμανουήλ Παππάς”
Λίγες ώρες μετά από τις επίσημες πλέον ανακοινώσεις της Υπουργού και μετά από την ανάγνωση πολλών αναρτήσεων για το θέμα, θα ήθελα με τη σειρά μου να επισημάνω τα εξής:
1. Κανένας μα κανένας εκπαιδευτικός δεν χαίρεται που θα είναι αναγκασμένος να δουλεύει εκτός του φυσικού χώρου εργασίας, ακόμη και στις περιπτώσεις που συνάδελφοι συμφωνούν με το κλείσιμο των σχολείων, σημειώνουν πως αυτό ήταν αναγκαίο για να προστατευθούν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους (ας μην ξεχνάμε πως η εκπαιδευτική κοινότητα είναι ένα “γερασμένο” σώμα με τους μισούς εκπαιδευτικούς άνω των 50 ετών).
2. Εμείς τα λέγαμε… εμείς τα ακούγαμε.. και φτάσαμε στα μέσα Νοεμβρίου να κλείνουμε τα σχολεία, ΜΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ πως οι μαθητές ήταν και είναι “ωρολογιακές βόμβες” ταχείας υπερμετάδοσης του ιού, αλλά κρυβόμαστε πίσω από δικαιολογίες του τύπου “κλείνουν για να περιοριστεί η κινητικότητα”.
3. Δικαιώνονται όλοι εκείνοι (κυρίως οι εκπαιδευτικοί δια μέσω των συλλογικών τους οργάνων, με εκκωφαντική τη σιωπή Ενώσεων Γονέων, Δήμων κλπ) που επέμεναν για 15αρια τμήματα, και στην ανάγκη, λειτουργία των Σχολείων σε 2 βάρδιες.
4. Θα διαφωνήσω ΚΑΘΕΤΑ με όσους αποδέχονται μοιρολατρικά την αναγκαιότητα της εξ αποστάσεως, σημειώνοντας πως, ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να διαχειριστούν οι αρμόδιοι κατ αυτόν τον τρόπο το 15νθήμερο αυτό, έτσι ώστε να δημιουργηθούν οι ασφαλείς συνθήκες (έστω στο και 5′) για την ασφαλή φοίτηση των μαθητών στον φυσικό τους χώρο δηλ. στο Σχολείο. Διαφορετικά, δεν θα ναι τίποτε άλλο παρά μόνο μια κακή αντιγραφή των όσων βλέπουμε στον τομέα της Υγείας, όπου μετά τα πρώτα χειροκροτήματα και τις επικοινωνιακές τακτικές, ακολούθησε η απαξίωση του συστήματος Υγείας και η μη ενίσχυσή του, όπως ζητούσαν και ζητούν οι εργαζόμενοι στον χώρο αυτό. Στην περίπτωση αυτή, αν θα πάμε σε επανάληψη του κλεισίματος των σχολείων μετά από ένα 2μηνο-3μηνο, τότε θα μιλάμε για εμπαιγμό των εκπαιδευτικών και της κοινωνίας και παγίωση ως πολιτική επιλογή πλέον της φθηνής και ταξικής τηλεκπαίδευσης.
5. Η εξ αποστάσεως εκπαίδευση, είναι σύμφωνα με έγκριτες επιστημονικές δημοσιεύσεις, ένα φθηνό εργαλείο που χρησιμοποιείται από τις κυβερνήσεις για εξοικονόμηση πόρων, εκπαιδευτικών και που όπως όλοι οι εκπαιδευτικοί συμφωνούν, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την εκπαιδευτική διαδικασία και κοινωνικοποίηση που πραγματοποιείται μέσα στην τάξη.
6. Η εξ αποστάσεως είναι ταξικό μέτρο και εργαλείο, γιατί δεν επιτρέπει την καθολική συμμετοχή των μαθητών στην διαδικασία αυτή. Ατελείωτα τα σχόλια συναδέλφων και γονιών που επιβεβαιώνουν την παραπάνω πρόταση, με έκδηλη την αγωνία τους για το πρακτικό του ζητήματος όταν οι ταχύτητες είναι μικρές, υπάρχει έλλειψη μέσων (tablet – lap top – pc) και υπάρχουν περισσότεροι του ενός χρηστών που πρέπει να μπούνε σχεδόν παράλληλα για να παρακολουθήσουν.
7. Με θλίβει προσωπικά το γεγονός, να διαβάζω για τα πολυδιαφημιζόμενα tablet/ lap top που ήρθαν κατά χιλιάδες στα σχολεία. Ας μας πούνε την αναλογία αυτών!! Ας μας πούνε πόσα ζήτησε και πόσα πήρε κάθε Σχολείο!! Ας δούμε πόσο δυνατά είναι τα συστήματα που διαθέτει η κάθε σχολική μονάδα! Ας γίνει από αύριο μια καταγραφή παραπόνων για αδυναμία συμμετοχής λόγω έλλειψης πόρων και όχι σύνδεσης!! Κοινή παραδοχή, οι πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες έχουν τεράστιο πρόβλημα στη συμμετοχή, άρα ουσιαστικά αποκλείονται από την εκπαίδευση.
8. Ακόμη όμως και να παίρναμε το τέλειο σενάριο, πως όλοι οι μαθητές έχουν πρόσβαση με διαφορετικό μέσο, σίγουρα θα συμφωνούσαμε όλοι πως είναι εντελώς διαφορετική η διάδραση από κινητό – tablet – pc. Επομένως, έχουμε διαβαθμισμένη αποτελεσματικότητα και δυνατότητα χρήσης, άρα φραγμό και διάκριση.
9. Ας πάρουμε όμως το καλύτερο σενάριο, πως όλοι έχουν τα καλύτερα. Ακόμη και τότε όμως θα έχουμε πολλές ταχύτητες και φραγμούς στο τελικό αποτέλεσμα, γιατί η πρόσληψη της πληροφορίας και της γνώσης είναι διαφορετική από μαθητή σε μαθητή, ειδικότερα σε μαθητές με μαθησιακά προβλήματα. Γι αυτό και ο νομοθέτης φρόντισε να υπάρχουν υποστηρικτικές δομές Τμήματα Ένταξης, ΖΕΠ, Παράλληλη Στήριξη κλπ.
10. Αν κατέβουμε τώρα ηλικία και πάμε στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού και στο Νηπιαγωγείο, εκεί η εξ αποστάσεως, μετατρέπεται σε επικοινωνία και η εκπαίδευση φθίνει γιατί δεν υπάρχει η κοινωνικοποίηση της τάξης και του χώρου της προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να σημειώσω, πως αν κάποιος είχε διδαχθεί από το 1ο κύμα της πανδημίας θα φρόντιζε να αποφύγει την εξ αποστάσεως.. Θα φρόντιζε να συζητήσει με τις Ομοσπονδίες και όχι να ακολουθηθεί η αδιάλλακτη αυτή τακτική, να ακούσει τις προτάσεις τους, να μεταφέρει ταχύτατα τα αιτήματα αυτών στους Δήμους, να δει τις δυνατότητες εφαρμογής, να εκταμιεύσει ευρωπαϊκά κονδύλια για προσλήψεις εκπαιδευτικών (όπως έκαναν άλλες χώρες), να προσλάβει καθαρίστριες σε μόνιμη σχέση εργασίας, να επιμορφώσει τους εκπαιδευτικούς, να φροντίσει για την αντικατάσταση όσων ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες, να ….να… να….
Εύχομαι ο χρόνος κλεισίματος των σχολείων να αποτελέσει μέρος ενός αναδιαρθρωμένου σχεδίου και όχι μια “προς παγίωση” κανονικότητα..
Γι αυτό οφείλουμε να διεκδικήσουμε αυτά που έπρεπε ήδη να είχαν κάνει. Ας σταθούν ΟΛΟΙ στο ύψος των περιστάσεων και ας σταματήσουν κάποιοι να ρίχνουν νερό στο μύλο της λήθης, προτείνοντας να σιωπήσουμε και πως δεν είναι ώρα για κριτική. Η εποικοδομητική κριτική επιβάλλεται τις στιγμές αυτές!! Φτάνουν τα χτυπήματα στην πλάτη, μπουχτίσαμε!!
