Ο Δήμος Ν. Ζίχνης έχει ιστορική παρουσία περισσότερα από 3.000 χρόνια. Σύμφωνα με την μυθολογία, ο Δήμος Ν. Ζίχνης ήταν η έδρα του Βασιλιά Συλέα, ο οποίος καταδυνάστευε τους κατοίκους αναγκάζοντας τους να καλλιεργούν τους αμπελώνες του. Έχει ειπωθεί μάλιστα ότι από την περιοχή αυτή είχε περάσει ο Ηρακλής, ο οποίος κατέστρεψε τους αμπελώνες και σκότωσε τον Βασιλιά.
Οι προϊστορικές φυλές που εγκαταστάθηκαν στο χώρο είναι οι Παίονες και οι Θράκες, οι οποίοι και ίδρυσαν τις εξής πολύ σημαντικές πόλεις: Ζίχνα, Ζήλεια, Μύρκινος, Ηιόνα, Γάζωρο, Δράβησκο, Εννέα Οδούς και Λείβηθρα. Δείγματα από τοπικά νομίσματα που κόπηκαν εκείνη την εποχή σώζονται μέχρι και σήμερα.
Μετά την κατάκτηση τους από τους Μακεδόνες (357 Π.Χ.) προκύπτει ένα νέο Ελληνικό φύλο, οι Θρακομακεδόνες, πρόγονοι των σημερινών ντόπιων κατοίκων.
Η περιοχή τέθηκε συχνά στο στόχαστρο πολλών κατακτητών, λόγω των πλούσιων κοιτασμάτων χρυσού στο όρος Παγγαίο, τα μεταλλεία, την ξυλεία που διέθετε, αλλά και λόγω της γειτνίασης του με τους ποταμούς Στρυμόνα και Αγγίτη.
Την περίοδο της Τουρκοκρατίας, η περιοχή μετατρέπεται σε τσιφλίκια μπέηδων και αγάδων, οι κάτοικοι υποδουλώνονται και ξεκινά μια περίοδος αδράνειας και στασιμότητας. Αργότερα, οι συνεχείς σφαγές που πραγματοποιούνται, κυρίως από Βουλγάρους κατακτητές, αποδυναμώνουν ακόμη περισσότερο τους κατοίκους.
Κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Πολέμου, η περιοχή ανέδειξε γενναίους πολεμιστές και ήρωες που συνέβαλαν δυναμικά στην απελευθέρωση.
Παρότι, υπήρχαν πολλοί που προσπάθησαν να κατακτήσουν την περιοχή, το Χριστιανικό στοιχείο παρέμεινε ζωντανό, σαν απόδειξη της πίστης των κατοίκων και της Βυζαντινής Κατάκτησης.
