Νευρολογικής και νευροαναπτυξιακής φύσης, και όχι ψυχολογικής είναι οι διαταραχές στο φάσμα του αυτισμού και το σύνδρομο “Asperger”, όπως τόνισε με ερώτησή της προς τον Υπουργό Υγείας, η Βουλευτής Β1 Βορείου Τομέα Αθηνών της Ελληνικής Λύσης Αναστασία Αικατερίνη Αλεξοπούλου.
Το πλήρες κείμενο της ερώτησης έχει ως εξής:
«Κυρία και κύριε Υπουργοί,
Είναι γνωστό ότι, οι καταστάσεις που περιλαμβάνονται στο αυτιστικό φάσμα, καθώς και το συνδεόμενο μ’ αυτές σύνδρομο “Asperger”, αντιπροσωπεύουν μία νευρολογική διαταραχή της ανάπτυξης του ατόμου, η οποία παρατηρείται από τα πρώιμα ηλικιακά στάδια, εμφανίζεται, δε, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό και σε όλα τα υπόλοιπα. Ως βασικό χαρακτηριστικό τους, θεωρείται η αδυναμία στην επικοινωνία και την συναισθηματική σύνδεση με άλλα άτομα, δηλαδή στην κοινωνικοποίηση, συνεπώς, πρόκειται για νευροαναπτυξιακό ζήτημα. Επειδή, δε, όλο και περισσότερα παιδιά στην Ελλάδα διαγνώσκονται ότι πάσχουν από διαταραχές του αυτιστικού φάσματος ή από το συγγενικό με τον αυτισμό σύνδρομο «Asperger», η Πολιτεία οφείλει να αναθεωρήσει άμεσα την τρέχουσα πολιτική αντιμετώπισης και αποκατάστασης των δυσκολιών αυτών, η οποία εξαντλείται στην θεώρηση των ανωτέρω αναπηριών, ως ψυχολογικού και ψυχιατρικού χαρακτήρα.
Αποτελεί ύψιστο καθήκον της Πολιτείας η ενίσχυση των μεθόδων θεραπείας και εκπαίδευσης των ανωτέρω, καθώς και η οργάνωση των σχετικών δομών εκπαιδευτικής φροντίδας (ειδικά σχολεία κλπ.), υπό το πρίσμα ότι οι παραπάνω αναπηρίες αποτελούν αποκλειστικά και μόνο φαινόμενα νευρολογικής και νευροαναπτυξιακής φύσης.
Πράγματι, η θεώρηση των ως άνω νόσων ως ψυχικού χαρακτήρα, εκτός του ότι αλλοιώνει πλήρως τα θεραπευτικά “φίλτρα” αντιμετώπισής τους, εντάσσει, επιπλέον τα άτομα με αυτισμό ή σύνδρομο «Asperger» στην κατηγορία των ψυχικά νοσούντων, αγνοώντας ότι τα άτομα αυτά δεν χαρακτηρίζονται από πνευματικές δυσκολίες ή χαμηλό δείκτη νοημοσύνης, προκειμένου να συμπεριλαμβάνονται σε μεθόδους αποκατάστασης και τους χώρους όπου διεξάγονται αυτές, από κοινού με όσα άτομα έχουν διαγνωσθεί με ψυχικού τύπου διαταραχές. Μία παρόμοια αντιμετώπισή τους, είναι φανερό ότι επιπροσθέτει καινούριες σοβαρές δυσκολίες στα παιδιά με αυτισμό ή σύνδρομο «Asperger», των οποίων η κατάσταση, κατ’ αυτό τον τρόπο, επιβαρύνεται έτι περαιτέρω. Αντιθέτως, οι διαγνώσεις κατηγορίες που αφορούν το αυτιστικό φάσμα, καθώς και το παραπλήσιο σύνδρομο «Asperger», επιβάλλεται να αντιμετωπίζονται αποκλειστικά στο πλαίσιο των νευρολογικών (νευροαναπτυξιακών) ασθενειών, όπου εξ΄ άλλου ανήκουν, με τις απαραίτητες θεραπευτικές παρεμβάσεις και τις ειδικές αγωγές, που κατά την επιστημονική/ιατρική κοινότητα απαιτούνται, όπως είναι οι πρώιμες παρεμβάσεις, η αντιμετώπιση δυσπραξιών και μαθησιακών δυσκολιών στα παιδιά με ειδικές θεραπείες, οι εποπτευόμενες από εργοθεραπευτές και ειδικούς παιδαγωγούς ομαδικές δράσεις κοινωνικοποίησης και οι θεραπείες ενηλίκων.
Με δεδομένα όλα τα παραπάνω,
Ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί:
1. Κατά πόσον ορθολογική και σύμφωνη με τα ισχύοντα επιστημονικά δεδομένα είναι η τρέχουσα αντιμετώπιση εκ της Πολιτείας των αναπηριών και των δυσχερειών που περιλαμβάνονται στο φάσμα του αυτισμού και του συνδρόμου «Asperger» ως ψυχολογικής ή/και ψυχιατρικής φύσης και όχι αποκλειστικά ως νευρολογικής- νευροαναπτυξιακής;
2. Ποιες είναι οι ενέργειες στις οποίες προτίθεστε να προβείτε, προκειμένου να οριστικοποιηθεί η σαφής διαφοροποίηση των ανωτέρω αναπηριών και δυσχερειών από τις καθαρά ψυχικού/ψυχιατρικού χαρακτήρα αντίστοιχες και ακολούθως, αυτές να αντιμετωπίζονται με μεθόδους και παρεμβάσεις αποκατάστασης, που αφορούν σε νευρολογικές και νευροαναπτυξιακές παθήσεις, πραγματοποιούμενες στους ανάλογους χώρους και στα ανάλογα υποβοηθητικά περιβάλλοντα;».
