Αναβίωσαν και φέτος τα «Αναστενάρια» στην Τοπική Κοινότητα Αγίας Ελένη του Δήμου Σερρών. Ανάμερα της εορτής των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης λαμβάνει χώρα το πανάρχαιο έθιμο, το οποίο οι κάτοικοι του χωριού το είχαν φέρει από την Ανατολική Θράκη. Εκατοντάδες κόσμου φέτος από Σερρών και απ’ όλη τη χώρα έδωσαν το παρών στην εκδήλωση, μιας και δύο χρόνια το έθιμο δεν είχε πραγματοποιηθεί λόγω της πανδημίας του κορονοϊού.
Η τελετή, ξεκινά το απόγευμα της 20ης Μαΐου στο σπίτι του αρχιαναστενάρη, το κονάκι, όπου συγκεντρώνονται αναστενάρηδες (άντρες και γυναίκες). Κάποια στιγμή, αργά το βράδυ, με νεύμα του αρχιαναστενάρη, το νταούλι και η λύρα, αρχίζουν να παίζουν τους σκοπούς της τελετής.
Οι αναστενάρηδες, υψώνουν παρακλητικά τα χέρια προς τις «Χάρες» (εικόνες του Αγίου Κωνσταντίνου που είχαν παρθεί από την εκκλησία όπου πήγαιναν με πομπή και μουσική). Οι εικόνες αυτές, που είναι γνωστές και ως «Παππούδες», τοποθετούνται σε ένα είδος υφασμάτινης σακούλας που λέγεται «ποδιά». Ξαφνικά, ακούγονται επιφωνήματα και στεναγμοί.
Την επόμενη ημέρα ο εκστατικός χορός, επαναλαμβάνεται στο κονάκι, με αυξανόμενη ένταση. Κρατώντας σφιχτά τις εικόνες, προχωρούν προς τα αναμμένα κάρβουνα. Μετά από ένα μικρό δισταγμό, κατευθύνονται με γυμνά πόδια στην ανθρακιά και χορεύουν πάνω στα κάρβουνα.
Ο χορός με μεγαλύτερη ένταση και πάθος, συνεχίζεται γύρω από την ανθρακιά. Από τους πυροβάτες, ξαφνικά ξεχωρίζουν μερικοί άντρες και γυναίκες. Αυτοί θεωρούνται οι εκλεκτοί που, όπως πιστεύεται, πήραν την εντολή από τον άγιο να πυροβατήσουν τη χρονιά αυτή.
