Του Δημήτρη Μουρατίδη
Διαχειριστής σελίδας «Ευτοπία Ροδολίβους»
Περίεργες, μπερδεμένες, σκοτεινές εποχές. Εποχές κορεσμού, που μάταια κάποιοι ψάχνουν το ”απάτητο-παρθένο”, είτε πρόκειται για διακοπές, θάλασσες, βουνά[…όχι τόσο εδώ],είτε για εμπειρίες-απολαύσεις-εκπλήξεις στο ως επί το πλείστον ξεφτισμένο, μονότονο, προβλέψιμο, φτωχό επίπεδο πολιτιστικών εκδηλώσεων στα χωριά κυρίως, αυτών που διαδέχονται ένα χρόνο απραξίας και σιωπής, απουσίας. Εποχή των DJs-αμερικανιάς -νεοσκυλάδικων παντού.
Εποχή που και οι καθώς πρέπει γονείς, οι νοικοκοιραίοι, ”προβληματίζονται” [που λέει ο λόγος] αν τα παιδιά τους δεν πάνε σε κάποια ”πολιτιστική εκδήλωση” με κάποιον επώνυμο DJ ..[η Μακεδονία κατά τα άλλα ειναι Ελληνική ρε, το ίδιο και η Ελλαδάρα μας, οι πρόσφυγες μας φταίνε κατά τα άλλα επίσης για όλα]…και στο ξημέρωμα της ”φοβερής” βραδιάς τους αν δεν περάσουν να φάνε και την μπουγάτσα τους….
Θεωρούν όμως τα Ελληνικότατα -αξιοπρεπή, αντιστεκόμενα σε όλο αυτό τον βόθρο, φεστιβάλ πολιτικών νεολαιών, αριστερών, αντιεξουσιαστικών και όχι μόνο, ”αναχρονιστικά” !
Ξέφτισε ο κόσμος..
Σαν πανί από φτηνό νήμα που το υφάνανε όχι από μεράκι αλλά για να αγοράσεις άλλο, όσο πιο γρήγορα γίνεται ..
Ξέφτισαν και τα λόγια και οι σκέψεις.. Σαν να μην πρέπει να σου μένουν στο μυαλό.. Ίσως να εντυπωσιάζουν μόνο …για λίγο.. και μετά αέρας. Ούτε που θυμάσαι ποιος είπε αυτό, …εκείνο.. Σπατάλη της αλφαβήτας , και πιασάρικες λέξεις, φράσεις και θέματα.. Νοήματα για εγκεφάλους της εποχής …καμένους..
Που δεν μπορούν να πάνε παραπέρα απ τη φυλακή τους ..
Μόνο οι εικόνες τους έμειναν μα αυτές χωρίς τον λόγο ..αυτές τις χίλιες λέξεις .. φτερά δεν σου βάζουν..
Να έμενε τουλάχιστον η καθαρή ματιά.. Η ματιά που σε κοιτάει στα ίσια..
Ούτε από κάτω πρός τα πάνω ούτε από πάνω προς τα κάτω..
Η ευθεία ματιά..Αυτή που σε κάνει να νιώθεις εμπιστοσύνη..ίσως να υπήρχε ελπίδα..
Ξέφτισε ο κόσμος ..και το γνωρίζει..Ακούω κραυγές να φωνάζουν : “Πεθαίνουμε..πεθαίνουν οι θεοί μας”* .. ( Γ. Σεφέρης: Στέρνα)
Και αμέσως βλέπω γύρω εκκλησιές ολοκαίνουργιες στη θέση των παλιών με σκάρτα υλικά φτιαγμένες.. και αμέσως βλέπω όρνια να πετούν για νά βρουν καταφύγιο στις πόλεις .. ποτάμια χωρίς προορισμό που ασφυκτιούν..
Γυμνά βουνά , θάλασσα μπαζωμένη.. και βλέπω την Αγωνία να ακολουθεί με όλη της την αφέλεια τον ήχο του “εκ μαυλιστή…”
Σκοτώσατε τους θεούς σας.. είσαστε νεκροί….
