Του Δημήτρη Μουρατίδη
Ιδιοκτήτης ιστοσελίδας «Ευτοπία Ροδολίβους»
Το ξέρω, το ξέρω τι θα πείτε. Καλά τα λόγια, εύκολα λέγονται όταν μιλάς εκ του ασφαλούς και απ’ έξω χωρίς το τίμημα αυτών που λες. Είναι μια στάση απενοχοποιητική κι αυτή, άμυνας για εσάς, κάποιους.
Επειδή όμως δόξα τω..Δημήτρη[!].. έχω καλή αυτογνωσία νομίζω, ξέρω ότι πέρα από το δικό μου παρών και μέλλον σκέφτομαι και αγωνιώ και για πράγματα, συνυφασμένα εξ’ άλλου μεταξύ τους όλα αυτά, που άλλοι δεν… καν. Είτε γιατί είναι βολεμένοι στην ανυπαρξία τους, είτε γιατί είναι από πίσω οι γονείς, είτε γιατί είναι βολεμένοι στο εισόδημά τους. Δύο π.χ. δημόσιοι υπάλληλοι, ζευγάρι, τι πρόβλημα να έχουν αντικειμενικά;
Είμαστε ένας δήμος λοιπόν όχι πλούσιος, ούτε ευλογημένος από κάμπους και νερά, αλλά και ένας δήμος ταυτόχρονα με μια πρώην αρχαία πρωτεύουσα κράτους την Αμφίπολη, με ένα μνημείο Καστά πιθανόν εφάμιλλο της Ακρόπολης, ένας δήμος μιας πανίσχυρης πολιτικής οικογένειας Καραμανλήδων, ενός Στρυμόνα, Αγγίτη, που επικοινωνεί και έχει θάλασσα,λιμάνι,1 ώρα από Θεσσαλονίκη, δίπλα σε Δράμα, Σέρρες, Καβάλα, σε Εγνατία. Πες τε μου αν εκμεταλλευτήκαμε κάτι από όλα αυτά μακρόπνοα, αν ποτέ επενδύσαμε σε κάτι από αυτά, τα εκμεταλλευτήκαμε ως δημοτικές αρχές εννοώ, έστω έγινε ένα αναπτυξιακό συνέδριο, ημερίδα, κεντρικός σοβαρός σχεδιασμός, που δημιουργεί υποδομές, θέσεις εργασίας, μέλλον. Πότε αγαπήσαμε τον τόπο μας;
Είναι επόμενο βέβαια όταν η μετριότητα, η συναλλαγή και το βόλεμα κυριαρχούν σε καταρτισμούς ψηφοδελτίων, με κριτήριο θέσεις, μισθούς και το ποιος επομένως θα μας φέρει ψήφους. Εμένα θα πω π.χ. ποτέ και κανένας δεν ”τόλμησε” να με προτείνει ως υποψήφιο σύμβουλο γιατί πέρα από την εκλογική αρνητική μου θέση, είμαι ”δύσκολη περίπτωση”, με άποψη, επικίνδυνος, ακόμη και σε χώρους συγγενικούς…σε ένα δήμο που η αριστερά [ούτε καν] ψάχνει τον ρόλο της και η δεξιά είναι…ο ρόλος του!
