Ο Ευρωβουλευτής της Ελληνικής Λύσης και μέλος της πολιτικής ομάδας των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών (ECR), Εμμανουήλ Φράγκος «Φραγκούλης», με γραπτή ερώτησή του στην Επιτροπή αναφέρεται στο μείζον πρόβλημα έλλειψης οικονομικά προσιτής στέγης.
Το ποσοστό των αστέγων στην Ευρωπαϊκή Ένωση αυξήθηκε κατά 70% την τελευταία δεκαετία, ενώ, παράλληλα, η Ελλάδα έχει το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό νέων στην Ευρώπη, μεταξύ 25 και 34 ετών, που συνεχίζει να ζει στο πατρικό του σπίτι. Δαπανώντας σχεδόν το 1/3 του μισθού τους τον μήνα για την πληρωμή του ενοικίου τους, οι Έλληνες ενοικιαστές δυσκολεύονται να ορθοποδήσουν. Η ανεξαρτητοποίηση των νέων και των οικονομικά αδύναμων αποτελεί πρόκληση, με τις ευκαιρίες προσιτής στέγης στα αστικά κέντρα να ελαχιστοποιούνται.
Παρατηρώντας τις εξελίξεις με τις βραχυχρόνιες μισθώσεις και τους «ψηφιακούς νομάδες» που έχουν λάβει εξαιρετικά μεγάλες διαστάσεις σε Ιρλανδία, Ισπανία και Πορτογαλία, ανατρέποντας τα πολιτικά δεδομένα, το πρόβλημα φαίνεται πως θα «φουντώσει» στην Ελλάδα.
Ο Εμμανουήλ Φράγκος απευθύνεται στην Επιτροπή σχετικά με τα εργαλεία που αυτή διαθέτει για την επέκταση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς υπεραστικά, πέριξ των αστικών κέντρων, τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να συμβάλλει στοχευμένα στην αντιμετώπιση της αυξανόμενης έλλειψης στέγης, καθώς και στις βέλτιστες πολιτικές που μπορούν να υιοθετήσουν δήμοι για εύρεση λύσεων προσιτής στέγης προς όφελος των φτωχότερων ελληνικών οικογενειών.
Το πλήρες κείμενο της ερώτησης του Ευρωβουλευτή έχει ως εξής:
«Η Δήλωση της Λισαβόνας για την καταπολέμηση της αστεγίας (2021) διακηρύσσει δεσμεύσεις, όμως εκκρεμούν οι προσιτές λύσεις στέγασης.
Την τελευταία δεκαετία το ποσοστό των αστέγων στην Ε.Ε. αυξήθηκε κατά 70%, κοντά στα 4.000.000. Για την Ελλάδα δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία, παρά τις κυβερνητικές εξαγγελίες.
Η Ελλάδα έχει το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό νέων 25-34 ετών, που ζει στο σπίτι των γονέων του (60%), μετά την Κροατία (65%) (Eurostat, 2020).
Παράλληλα, οι Έλληνες δαπανούν το 27,1% του εισοδήματός τους στην πληρωμή ενοικίου.
Η έλλειψη οικονομικά προσιτής στέγης, επιτείνεται ιδίως στα τουριστικά κράτη της ευρωπαϊκής περιφέρειας.
Οι γεωγραφικές προκλήσεις εμποδίζουν τη σύνδεση των αστικών κέντρων, όπου εντοπίζονται περισσότερες θέσεις εργασίας και των ημιαστικών/αγροτικών περιοχών, όπου διατίθεται προσιτή στέγη. Εν αντιθέσει με τα γεωγραφικώς ευνοημένα κράτη για ανάπτυξη υπεραστικών Μέσων Μαζικής Μεταφοράς (Βέλγιο, Ολλανδία, Γαλλία, Γερμανία), τα αστικά κέντρα των κρατών με γεωγραφικές προκλήσεις (Ελλάδα, Κροατία, Ισπανία) παρουσιάζουν λιγότερες ευκαιρίες προσιτής στέγης, εμποδίζοντας την ανεξαρτητοποίηση των νέων/οικονομικά αδυνάμων.
Δεσμευόμενη από την ΣΛΕΕ (14, 174)1 και δοθεισών των εξελίξεων με τις βραχυχρόνιες μισθώσεις και τους «ψηφιακούς νομάδες» που διευρύνουν το κοινωνικό χάσμα σε αρκετά ευρωπαϊκά κράτη, ερωτάται η Επιτροπή:
1) Με ποια εργαλεία στηρίζει την επέκταση των ΜΜΜ υπεραστικά, πέριξ των αστικών κέντρων;
2) Πώς αλλιώς θα συμβάλλει στοχευμένα στην αντιμετώπιση της αυξανόμενης έλλειψης στέγης;
3) Πώς μπορούν να υποστηριχθούν πόλεις/δήμοι για τη λήψη βέλτιστων πολιτικών αποφάσεων για προσιτή στέγη;».
