Η περιοχή της Οινούσσας Σερρών χαρακτηρίζεται από έντονη βλάστηση και ψηλά βουνά που οδηγούν στο Χιονοχώρι Σερρών και η φύση είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της.
Δύο χιλιόμετρα βόρεια από την Οινούσα, στην πλαγιά ενός απότομου βραχώδους λόφου, εντοπίστηκε η θέση ενός άλλου οχυρωμένου ρωμαϊκού οικισμού.
Ο λόφος υψώνεται στην απόκρημνη όχθη ενός ρέματος που πηγάζει από την περιοχή της Μονής του Τιμίου Προδρόμου και στην κορυφή του οποίου είχε εντοπιστεί παλιότερα αρχαίο αγροτικό ιερό του «Ήρωα Αυλωνείτη». (D.C. Samsaris, Le culte du Cavalier thrace dans la vallée du Bas-Strymon à l’ époque romaine (Recherches pour la localisation de ses sanctuaries), Dritter Internationaler Thrakologischer Kongress (2-6 Juni 1980, Wien), II, Sofia 1984, p. 284-289 – Δ. Κ. Σαμσάρη, Έρευνες στην ιστορία, την τοπογραφία και τις λατρείες των ρωμαϊκών επαρχιών Μακεδονίας και Θράκης, Θεσσαλονίκη 1984 &
Δημήτρης Κ. Σαμσάρης, Ιστορία των Σερρών κατά την αρχαία και ρωμαϊκή εποχή)
Η θέση όπου βρισκόταν το ιερό του «Ήρωα Αυλωνείτη» δεν έπαψε να έχει ιερό χαρακτήρα για τους κατοίκους του οικισμού, όπως μαρτυρεί η αποκάλυψη μιας αγιογραφίας της Παναγίας Οδηγήτριας (Βρεφοκρατούσας), που είναι ζωγραφισμένη στη νότια πλαγιά του βραχώδους λόφου. (Πέτρου Κ. Σαμσάρη, Άγνωστη βυζαντινή τοιχογραφία στην περιοχή των Σερρών, “Βυζαντινά” 14 (1988) &
Πέτρου Κ. Σαμσάρη, Βυζαντινά μνημεία των περιχώρων των Σερρών, Οδηγός του Δήμου Σερρών “Σέρρες: από το χθες στο σήμερα”, Σέρρες 2001)
(Στοιχεία από Wikipedia.gr)
Η επιγραφή της γράφει: «Ίστορήθη η αγία εικών της αγί/ας Θεοτόκου δια συνδρο/μής και εξόδου ιερομόναχου/ του Νικήτα, υιός και υιού αυτού/ ιερέως Χριστοδούλου/ 6890 έτους./ Χειρ του Κασταμονίτου».
Για μία ακόμη φορά, ο κ. Χρήστος Ικιούζης μας αποκαλύπτει ένα ακόμη «θησαυρό», από τους πολλούς που διαθέτει ο νομός Σερρών και τον ευχαριστούμε θερμά.
