Του Δημήτρη Θ. Καστώρη
Απλές ιστορικές αναφορές
Δύο χρόνια μετά είτε τον «πόλεμο» είτε την «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» της Ρωσσίας στην Ουκρανία το αποτέλεσμα για τη χώρα μας είναι το ίδιο, βρισκόμαστε στη «λάθος σωστή πλευρά» της ιστορίας. Πέρα από τους ιστορικούς δεσμούς καθώς σύμφωνα με τις δηλώσεις του κ. Μητσοτάκη στις 8 Δεκεμβρίου 2021 «Έτσι πραγματοποιείται σήμερα αυτή η επίσκεψη, καθώς οι συνθήκες -παρά τα προβλήματα που ακόμα υπάρχουν- είναι ευνοϊκότερες και συμπίπτουν μάλιστα με την επέτειο των 200 χρόνων της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας από τον Οθωμανικό ζυγό, σε έναν αγώνα στον οποίο η ομόθρησκη Ρωσία, κύριε Πρόεδρε, είχε καθοριστικό ρόλο. Κάτι το οποίο εμείς οι Έλληνες το αναγνωρίζουμε πάντα. Ήταν φυσικό λοιπόν να επιβεβαιώσουμε με τον Πρόεδρο Πούτιν τα πολλά που μας συνδέουν στους αιώνες, διαπερνώντας την ιστορία και τον πολιτισμό» και τώρα βλέπουμε την κυβέρνηση Μητσοτάκη να πρωτοστατεί στους δυτικούς διεθνής οργανισμούς στο κρεσέντο Ρωσσοφοβίας που έχει αναπτυχθεί, κακοστημένο και κακοσκηνοθετημένο, πολλές φορές.
Η ενεργειακή σχέση της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τη Ρωσσία και η κατάρρευση της μετά τις 22 Φεβρουαρίου 2022 έφερε αλυσιδωτές αντιδράσεις στις οικονομίες των χωρών της Ευρώπης. Οι εισαγωγές της ΕΕ και άλλων χωρών από τα γεωργικά εφόδια (λιπάσματα, φυτοφάρμακα κλπ) είτε αυτά ήταν αυτούσια ή ως πρώτες ύλες αλλά και άλλων ειδών όπως μεταλλεύματα, άνθρακας και άλλα σε συνδυασμό με τις τεράστιες οικονομικές ενισχύσεις που έχουν δοθεί στην Ουκρανία, έχουν φέρει την Ευρωπαϊκή οικονομία στο χείλος του γκρεμού. Απτή συνέπεια όλων αυτών με απλοϊκή προσέγγιση είναι το τέλμα που έχει βρεθεί ο πρωτογενής τομέας σε όλες τις χώρες της ΕΕ με αποτέλεσμα να έχουμε αυτές τις τεράστιες αγροτικές κινητοποιήσεις. Η ηγεσία της ΕΕ, μοιραία και άβουλη όπως φαίνεται αντί να υποστηρίξει τη δική της δομή, φέρεται να σέρνεται πίσω από τις ΗΠΑ και τα δικά τους συμφέροντα οικονομικά, όπως η πώληση όπλων και υγροποιημένου φυσικού αερίου, αλλά και γεωπολιτικά.
Μπορεί όντως η σύγκρουση Ουκρανίας – Ρωσσίας να ανέστησε το «εγκεφαλικά νεκρό» ΝΑΤΟ, έβαλε όμως στην εντατική την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τεράστιες ποσότητες οπλισμού από τις αποθήκες και τα αποθέματα των χωρών του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν μεταφερθεί στην Ουκρανία. Αρχικώς οπλισμού Σοβιετικής κατασκευής. Η χώρα μας είναι ένα από τα παλαιότερα μέλη του ΝΑΤΟ – το οποίο δεν αντέδρασε στην Τουρκική εισβολή στην Κύπρο- που είχε μεγάλους αριθμούς τόσο σε οπλικά συστήματα όσο και σε πυρομαχικά προερχόμενα από μέλη του πρώην Συμφώνου της Βαρσοβίας. Πάνω σε αυτά είναι (;) μάλιστα και θεμελιωμένη η αντιαεροπορική μας ασπίδα σε μεγάλο βαθμό καθώς και η άμυνα των νησιών μας.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έσπευσε από τις πρώτες να συνδράμει με την αποστολή όπλων στην Ουκρανία. Ωσάν άλλος Ελευθέριος Βενιζέλος πήρε την απόφαση η κυβέρνηση Μητσοτάκη για μία νέα «Εκστρατεία στη Μεσημβρινή Ρωσσία» το 1919. Το αποτέλεσμα της εμπλοκής των δυτικών συμμάχων στον τότε Ρωσσικό εμφύλιο ήταν η ήττα τους. Η συμμετοχή της Ελλάδος στην εκστρατεία αυτή αποφασίστηκε από τον ίδιο τον Έλληνα πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο και την κυβέρνησή του, που τελούσε από τον Ιούνιο του 1917 χωρίς την παρουσία αντιπολίτευσης. Η Ελλάδα προσφέρθηκε τότε να συμμετάσχει, αρχικά με τρεις μεραρχίες. Τώρα αν αυτό το «χωρίς την παρουσία αντιπολίτευσης» έχει κοινά χαρακτηριστικά με σήμερα είναι άλλο θέμα. Η ήττα των δυτικών συμμάχων στις ίδιες πεδιάδες που διεξάγονται σήμερα μάχες, για τον Ελληνισμό είχε καταστρεπτικές επιπτώσεις στη συνέχεια με δολοφονίες, καταστροφές, διωγμούς, εκτοπίσεις από τους Σοβιετικούς. Παρόλα αυτά ο Ελληνισμός στην περιοχή άντεξε και μάλιστα συνέχισε την παρουσία του και την ανάπτυξη του. Τα Ελληνικά στρατεύματα μετά από την ήττα στη Μεσημβρινή τότε Ρωσσία, Ουκρανία σήμερα, εστάλησαν στη Μικρά Ασία, όπου η χώρα μας μόλις είχε ξεκινήσει τις εκεί πολεμικές επιχειρήσεις.
Η Μικρασιατική εκστρατεία είχε για την Ελλάδα τα γνωστά σε όλους τραγικότατα αποτελέσματα. Την ήττα της χώρα μας, τον εκτοπισμό χιλιάδων Ελλήνων από τα παράλια της Ιωνίας και όσα μας είναι γνωστά από την ιστορία. Σε αυτή την ήττα πέρα από την αλλαγή στάσης των τότε μεγάλων δυνάμεων και τις Ελληνικές παλινωδίες σημαντικό ρόλο έπαιξε η ισχυρή στήριξη της Σοβιετικής Ένωσης (πλέον και όχι Ρωσσίας, λόγω αλλαγής πολιτικού καθεστώτος) στο Τουρκικό Κεμαλικό κράτος, ως εκδίκηση, θα μπορούσε να πει κάποιος, εναντίων σε αυτούς που τους πολέμησαν πριν τρία χρόνια.
Στην πορεία του χρόνου ο Ελληνισμός της Σοβιετικής Ένωσης αυξήθηκε, προόδεψε και άφησε πίσω του τις άσχημες μνήμες. Μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ αρκετοί επέστρεψαν στην Ελλάδα από χώρες κυρίως της περιοχής του Καυκάσου και μάλιστα με τη συνδρομή του Ελληνικού Κράτους. Μάλιστα είναι γνωστή η επιχείρηση «Χρυσόμαλλο Δέρας» τον Αύγουστο του 1993. Στην επίμαχη περιοχή που σήμερα μαίνονται ακόμη οι μάχες ο Ελληνισμός υπολογίζεται περίπου σε 150.000 με τους Έλληνες της Αζοφικής στη Μαριούπολη να είναι η τρίτη μεγαλύτερη εθνοτική ομάδα στο Ντονέτσκ. Φυσικά υπάρχουν πάρα πολλές Ελληνικές κοινότητες που βρέθηκαν ξανά στο μάτι του κυκλώνα, Οδησσός, Χερσώνα, Μελιτούπολη, Μαριούπολη και άλλες… Πριν από 9 χρόνια οι αυτοί οι Έλληνες δεχόταν επιθέσεις από ουκρανούς ναζί και συγκεκριμένα από το κόμμα «Δεξιός Τομέας» όπως είχε εξομολογηθεί η πρόεδρος της Ομοσπονδίας των Ελληνικών Συλλόγων Αλεξάνδρα Προτσένκο σε τότε ρεπορτάζ του Mega. Οι Έλληνες αυτοί είναι «αόρατοι» για την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Οι Έλληνες της Μαριούπολης σύμφωνα με απογραφή του 2001 ανερχόταν σε 91.548, έκτοτε δεν υπάρχουν στοιχεία.
Στις 21 Απριλίου 2022 η κυβέρνηση της Ρωσσικής Ομοσπονδίας ανακοίνωσε πως η Μαριούπολη βρίσκεται υπό τον έλεγχο των δυνάμεων της. Στις 30 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους προσαρτήθηκε στη Ρωσσική Ομοσπονδία. Τι απέγιναν αυτοί οι Έλληνες;
Ενδιαφέρθηκε η κυβέρνηση, η οποία δια στόματος του ίδιου του πρωθυπουργού κ. Μητσοτάκη διαλαλούσε πως θα η χώρα μας θα ξαναχτίσει το μαιευτήριο που είχε καταστραφεί από τους Ρώσσους; (αφού πρώτα είχε μετατραπεί σε σημείο συγκέντρωσης ουκρανικών δυνάμεων). Η απάντηση των ίδιων των Ελλήνων της περιοχής είναι πως ακόμη και οι εκεί διπλωματικές αρχές τους εγκατέλειψαν όταν έφυγαν, ασχέτως αν στη χώρα μας τις βραβεύσαμε. Οι περισσότεροι Έλληνες της ευρύτερης περιοχής, αναγκασμένοι πλέον να επιλέξουν στρατόπεδο, τάσσονται στο πλευρό της Μόσχας σε μία Μαριούπολη που είτε κάποιοι το θέλουν είτε όχι αναγεννάτε. Ίσως για αυτό έχουν ξεχαστεί από την κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Προ ημερών η χώρα μας καταδικάστηκε από το Ευρωκοινοβούλιο με ψήφισμα με της ανησυχίες του οργάνου να επικεντρώνονται στην α) Ελευθερία των ΜΜΕ, β)Κατασκοπευτικό λογισμικό με τις γνωστές υποθέσεις υποκλοπών πολιτικών αρχηγών και αρχηγών των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και τέλος γ) για Αστυνομική βία, κακομεταχείριση μεταναστών, δημοκρατικός έλεγχος. Ίσως αυτά αναδεικνύουν το πως αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση Μητσοτάκη «τη σωστή πλευρά της ιστορίας». Και καθώς υπάρχει αναφορά στην ιστορία να γίνει μία υπενθύμιση. Στις 22 Φεβρουαρίου 2022 δεν ξεκίνησε ο πρώτος πόλεμος στην Ευρώπη μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ευρώπη. Ούτε είναι η πλέον σφοδρή σύρραξη στην καρδιά της Ευρώπης.
Το 1999 το ΝΑΤΟ βομβάρδισε το Βελιγράδι. Βομβάρδισε μαιευτήρια, γέφυρες, πολιτικές υποδομές και άλλα. Το 2004 μάλιστα ο νυν πρόεδρος των ΗΠΑ παραδέχθηκε σε επιτροπή του Κογκρέσου, πως ήταν αυτός που πρότεινε το βομβαρδισμό του Βελιγραδίου. Τότε η χώρας μας, το 1999, αρνήθηκε να λάβει ουσιαστικό μέρος στις νατοϊκές επιχειρήσεις. Είχαν διοργανωθεί συλλαλητήρια υπέρ του Σερβικού λαού. Ελληνικές ποδοσφαιρικές ομάδες πήγαν στη Σερβική πρωτεύουσα εν μέσω βομβαρδισμών και έπαιξαν ποδόσφαιρο με Σερβικές ομάδες και άλλες πολλές πράξεις συμπαράστασης. Μόνο που η υποταγή της Σερβίας στους νατοϊκούς βομβαρδισμούς άφησε ένα αγκάθι στα βαλκάνια, το Κόσσοβο.
Σύμφωνα με τις δηλώσεις πολιτικών παραγόντων η ισχύς των όπλων δεν αντικαθιστά το Διεθνές Δίκαιο. Όπως έγινε και στο Κυπριακό… τι όχι; Στη Σερβία…; Στην Παλαιστίνη; Άραγε τι θα πράξει η χώρα μας σε μία ανάλογη κρίση όπως αυτή Ρωσσίας – Ουκρανίας ξαφνικά ξεσπάσει στην «πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης» στα Βαλκάνια δηλαδή, με χώρα απέναντι από το ΝΑΤΟ τη Σερβία;
Η σωστή πλευρά της ιστορίας είναι η πλευρά των ισχυρών. Όταν δεν είσαι ισχυρός και έχεις την εντύπωση ότι είσαι, ή ακόμη χειρότερα «πουλάς» στο λαό σου ότι είσαι ισχυρός παθαίνεις κάτι ανάλογο με το 1922… Ίσως μάλιστα προτιμότερο είναι όταν υπάρχουν πόλεμοι να μην εμπλέκεσαι με κανέναν τρόπο πέραν της ανθρωπιστικής βοήθειας και την προώθηση της ειρήνης όταν έχεις ομοεθνείς σου στην περιοχή που διεξάγονται οι μάχες… ίσως και για αυτό η πρόσφατη δήλωση της εκπροσώπου του υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσσικής Ομοσπονδίας Μαρίας Ζαχάροβα που ανέφερε «Επανειλημμένως επιστήσαμε την προσοχή της ελληνικής κυβέρνησης ειδικά σε αυτό το θέμα. Έχουμε πει ότι η έμμεση συμμετοχή στην ουκρανική σύγκρουση, δηλαδή μέσω της αποστολής εξοπλισμού και πολεμικών μέσων στο καθεστώς του Κιέβου, αποτελεί απειλή για τον άμαχο πληθυσμό. Καταλαβαίνεται βέβαια ότι τα όπλα αυτά και οι οβίδες δεν ρωτούν εθνικότητα και δε ζητούν να δείξεις ταυτότητα. Σκοτώνουν ανθρώπους και τέλος, οποιασδήποτε εθνικότητας. Αυτό αφορά το Ντομπάς, την Αζοφική και άλλες περιοχές, όπου ιστορικά διαμένει μεγάλη ελληνική κοινότητα. Υπεύθυνη για αυτό είναι η ελληνική ηγεσία η οποία θα χρειαστεί να λογοδοτήσει ενώπιον του λαού της».
Το μέλλον όμως το δημιουργούμε εμείς. Την ιστορία τη γράφουν οι νικητές και παρόλα αυτά αυτή η ρουφιάνα η ιστορία έχει την τάση να επαναλαμβάνεται είτε ως κωμωδία είτε ως τραγωδία και μέχρι τώρα είμαστε μάλλον κομπάρσοι στην κωμωδία και στο μέλλον (απευκταίο) πρωταγωνιστές στην τραγωδία, αν δε διδαχθούμε από την ιστορία…
