«Ένα χταποδάκι σκέτη γλύκα», είναι το δεύτερο από τα πέντε καλοκαιρινά παραμύθια της Ελένης Σίμπα.
Σ’ αυτό το παραμύθι, πρωταγωνιστεί ένα χταποδάκι το κατακαλόκαιρο, το οποίο δεν ζει μόνο στον βυθό της θάλασσας, αλλά όταν πλήττει, ανηφορίζει προς τη στεριά. Λατρεύει εκεί ν’ αναπτύσσει φιλοσοφικές συζητήσεις είτε με τον φίλο του τον ζωηρό αστερία, είτε με το παιχνιδιάρικο δελφινάκι, αλλά ακόμη και με το σπάνιο κογχύλι. Τρώει ακατάπαυστα, γεγονός που δεν τον αφήνει να χαλιναγωγήσει την φοβερή λαιμαργία του. Αποκτά ένα γλυκό άρωμα, από τα πολλά γλυκά που τρώει και προσελκύει τους γύρω του σαν μαγνήτης.
Τα πλήθη μαγεύονται από την ωραιότητα του λόγου του και την γλυκύτητα της συμπεριφοράς του. Το έντονο φωσφορούχο ροζ χρώμα του φαίνεται πως δρα θεραπευτικά στην ψυχή και το σώμα όλων των οργανισμών του οικοσυστήματος που ζει και βασιλεύει. Ακόμη και οι επιστήμονες δεν μένουν ασυγκίνητοι καθιστώντας το αντικείμενο γενικευμένης μελέτης. Το αποτέλεσμα είναι, να υιοθετηθούν από το ανώτατο συμβούλιο της θάλασσας, εκπαιδευτικές μέθοδοι που θα βασίζονται πάνω στην ζωή, την συμπεριφορά, την κοινωνική ζωή και την διατροφή του συγκεκριμένου χταποδιού.
Καθίσταται εν τέλει πρότυπο, για μία ολόκληρη κοινωνία, που έχει χρόνια τώρα τα δικά της στερεότυπα και αυτό που κάνει αίσθηση είναι ότι, η ύπαρξή του και μόνο είναι τόσο ζωτικής σημασίας, που καταφέρνει ν’ αλλάξει ολόκληρο κατεστημένο. Ο μικρός ή μεγάλος σε ηλικία αναγνώστης δεν χάνει κάτι από την ανάγνωση του παραμυθιού αυτού, παρά μόνο κερδίζει τόσα, όσα του επιτρέπει πάντα το επίπεδο της νόησής του.
Το καλοκαιρινό παραμύθι «Ένα χταποδάκι σκέτη γλύκα» διατίθεται μόνο σε ηλ. μορφή ΔΩΡΕΑΝ (Κατοχυρωμένο). Μπορείτε να το εκτυπώνετε και να το διαβάζετε! Καλή ανάγνωση!
