Της Άννας Άντσιου
Δημοτική Σύμβουλος «Λαϊκής Συσπείρωσης Αμφίπολης»
Άλλο ένα έργο που συνδέεται άμεσα με τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ) ζήτησε να περάσει από την γη μας.
Πρόκειται για τον Αγωγό Υψηλής Πίεσης Καρπερή – Κομοτηνή.
Στην ΜΠΕ που ζητήθηκε η γνωμοδότηση του δημοτικού συμβουλίου, καθώς έχει σχεδιαστεί για να περάσει από την Κρηνίδα, Ν. Μπάφρα, Συμβολή, ψηφίσαμε ΟΧΙ.
Το συγκεκριμένο έργο αφορά Αγωγό μεταφοράς αρχικά φυσικού αερίου, με την προοπτική να μεταφέρει υδρογόνο (100%υδρογόνο ή μείγμα υδρογόνου – φυσικού αερίου).
Σχετικά με το έργο:
Το “πράσινο” υδρογόνο παράγεται από ηλεκτρισμό, που με την σειρά του παράγεται από ΑΠΕ. Αν και η σχετική τεχνολογία βρίσκεται σε πρώιμο στάδιο ανάπτυξης, συγκεντρώνει αυξανόμενο ενδιαφέρον καθώς θεωρείται ότι έτσι θα αξιοποιηθεί και η πλεονάζουσα παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος από ΑΠΕ που τώρα πάει χαμένη επειδή δεν μπορεί να αποθηκευτεί, με αποτέλεσμα να χάνουν πολλά κέρδη οι εταιρίες παραγωγής ενέργειας.
Μεγάλο πλεονέκτημα για το κεφάλαιο θεωρείται η πολυλειτουργικότητα του συγκεκριμένου καυσίμου καθώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην παραγωγή ενέργειας, απευθείας στην βιομηχανία, στις μεταφορές, στην αποθήκευση ενέργειας.
Το έργο είναι μέρος ενός δικτύου έξι διαδρόμων μεταφοράς υδρογόνου (από τη Βόρεια θάλασσα, την Βαλτική θάλασσα, την Βόρεια Αφρική, την Μέση Ανατολή, την Ουκρανία κλπ) που όλοι καταλήγουν στην Γερμανία.
Η Ελλάδα συμμετέχει στον Νοτιοανατολικό Διάδρομο που θα διασυνδέσει τους αγωγούς της Ελλάδας, της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας, της Ουγγαρίας, της Σλοβακίας και της Τσεχίας με την Γερμανία.
Τι είναι αυτά που κάνουν τόσο ελκυστική τη χώρα μας στους μεγάλους ενεργειακούς ομίλους;
– Το άφθονο δυναμικό των ΑΠΕ στην χώρα μας, λόγω της διαθεσιμότητας γης και των συντελεστών υψηλής χωρητικότητας για ηλιακή και χερσαία αιολική ενέργεια (και κατά συνέπεια η ικανότητά της για χαμηλού κόστους παραγωγής πράσινου υδρογόνου),
-η γεωστρατηγική θέση της χώρας μας για την διέλευση ποσοτήτων από την Μέση Ανατολή και την Βόρεια Αφρική, αλλά και η γεωπολιτική της θέση, την βάζουν στο κέντρο του επενδυτικού ενδιαφέροντος, ενός σχεδιασμού που γίνεται με κριτήριο τις ανάγκες κυρίως της γερμανικής βιομηχανίας η οποία στραγγαλίζεται από την απουσία της φθηνής ρωσικής ενέργειας και αναζητά λύσεις για τον ενεργειακό της εφοδιασμό.
Φυσικά όλα αυτά δεν αναφέρονται στις 802 σελίδες της μελέτης.
Στις αρνητικές επιπτώσεις που αναγράφονται σε σχέση με την παραγωγικότητα του εδάφους, τα δίκτυα ύδρευσης – άρδευσης, τα ρέματα, τα οδικά δίκτυα και τις αγροτικές οδούς, το ανάγλυφο της περιοχής, τα φυσικά οικοσυστήματα και τα είδη της πανίδας, η μελέτη ισχυρίζεται πως θα είναι αναστρέψιμες καταλήγοντας ως κορωνίδα ότι “είναι έργο κοινής ωφελείας και μείζονος εθνικής σημασίας “.
Εδώ λοιπόν θα πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη βαρύτητα.
Ένα έργο συμφερόντων πολυεθνικών εταιρειών βαφτίζεται έργο εθνικής σημασίας.
Όμως πώς αυτό μπορεί να συμβαδίζει με τα λαϊκά συμφέροντα; Και όταν λέμε λαϊκά συμφέροντα εμείς δεν εννοούμε σε καμία περίπτωση την διαπραγμάτευση για την παράδοση της γης μας (με την σύμφωνη ψήφο μας), έναντι όποιων “δίκαιων “, υποτιθέμενων ανταποδοτικών όρων.
Η εμπειρία μας και από την διέλευση του αγωγού ΤΑΠ, όχι μόνο από τον Δήμο μας αλλά και σε όλη την Ελλάδα, δείχνει ότι σε καμία περίπτωση τέτοιου είδους έργα δεν γίνονται για να καλύψουν τις ανάγκες του λαού μας για φθηνή ενέργεια, χαμηλό κόστος διαβίωσης, καλύτερες συνθήκες εργασίας. Το αντίθετο μάλιστα.
Αποδείχθηκε ότι η “πράσινη μετάβαση” αφορούσε μονάχα τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων της Ενέργειας και των Κατασκευών, αφήνοντας πίσω της ισοπεδωμένα εργασιακά δικαιώματα, φτώχεια και ανεργία και πανάκριβο ρεύμα για τα λαϊκά νοικοκυριά.
Για τον λαό μένει να πληρώσει τον τσουχτερό λογαριασμό της χρηματοδότησης των ΑΠΕ, ενώ η εκμετάλλευση των πηγών και των δρόμων ενέργειας αποτελούν αιτία αντιπαράθεσης μεταξύ των αστικών τάξεων των χωρών που τα εποφθαλμιούν, οδηγώντας τον σε μεγάλους κινδύνους.
Για όλους αυτούς τους λόγους είπαμε ΟΧΙ στο έργο.
