Ο Γρηγόριος Κωνσταντίνου Ρακιτζής, γεννήθηκε στα Σέρρας στις 12 Αυγούστου 1834 και πέθανε στην Πάτρα το 1906 και τάφηκε στα Σέρρας.
Από μικρή ηλικία άρχισε να εργάζεται ως υπάλληλος αρτοποιείου και εν συνεχεία ασχολήθηκε με το εμπόριο οινοπνευματωδών ποτών, και έγινε προμηθευτής οινοπνεύματος και ποτών κυρίως της Βουλγαρίας. Ήταν ένας από τους μεγαλύτερους εμπόρους των Σερρών και οι εμπορικές του δραστηριότητες επεκτάθηκαν και σε άλλα προϊόντα όπως στον καπνό, βαμβάκι και γλυκάνισο.
Η μεγάλη του αγάπη για τα γράμματα τον ώθησε να διαθέσει ολόκληρη την περιουσία του για την μόρφωση της νεολαίας Σερρών.
Διέθεσε 10.000 λίρες για την ανέγερση Παρθεναγωγείου που ονομάστηκε «Γρηγοριάς» ανήγειρε το Δούμπειο Νηπιαγωγείο, το Εθνικό Ορφανοτροφείο και συνέβαλε στην ανακαίνιση των Ιερών Ναών Αγίου Νικολάου και Ταξιαρχών.
Προικοδότησε άπορα κορίτσια, κατασκεύασε καπναποθήκες όπου αποθηκεύονταν τα δικά του καπνά, αλλά και άπορων καπνοπαραγωγών.
Για αυτή την μεγάλη του κοινωνική και φιλανθρωπική δραστηριότητα ανακηρύχθηκε από την Ελληνική Κοινότητα των Σερρών Μέγας Ευεργέτης και τον θάνατό του θρήνησε ολόκληρος ο Σερραϊκός λαός.
Η προτομή του βρίσκεται στην είσοδο του Α’ Νεκροταφείου των Σερρών με την επιγραφή: «ΑΓΗΡΩΣ Η ΜΝΗΜΗ ΑΥΤΟΥ» και παραπλεύρως ευρίσκεται και η προτομή της συζύγου του Δέσποινας Γρ. Κωνσταντίνου το γένος Κοκινά.
Στην πόλη των Σερρών ονομάστηκε με το όνομά του μια οδός κεντρική.
(Τα στοιχεία είναι από το αρχείο της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Σερρών από το βιβλίο του Νικόλαου Χρηστίδη με τίτλο «Αγάλματα και μνημεία Ν. Σερρών»)
