Το μήνυμα του για την γιορτή των Χριστουγέννων έστειλε ο Μητροπολίτης Σιδηροκάστρου κ.κ. Μακάριος.
Αναλυτικά το μήνυμά του Μητροπολίτη Σιδηροκάστρου:
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Οἱ οὐράνιοι καί ἀγγελικοί ὕμνοι “Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία” ἠχοῦν γιά ἄλλη μιά φορά καί ἀναγγέλλουν καί πάλιν τήν τοῦ Χριστοῦ μας θείαν Γέννησιν.
Ἡ γιορτή πού γιορτάζουμε εἶναι πολύ μεγάλη καί κοσμοχαρμόσυνη. ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ. Γεγονός κοσμοϊστορικό πού χώρισε στά δύο τήν ἱστορία: Πρό Χριστοῦ καί μετά Χριστόν. Εἶναι ἡ ῥίζα ὅλων τῶν χριστιανικῶν ἑορτῶν. “Μητρόπολη τῶν ἑορτῶν” τήν ὀνομάζει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος καί ἐξηγεῖ: “Ἐπειδή ἡ ἀνθρωπότης οὐκ ἠδύνατο ἀναβῆναι ἄνω, αὐτός κατέβη κάτω”.
Καί ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος προτρέπει: “Χριστός γεννάται, δοξάσατε. Χριστός ἐξ οὐρανῶν, ἀπαντήσατε. Χριστός ἐπί γῆς ὑψώθητε”.
Καί ἄλλος ὑμνωδός ψάλλει: “Ἄνθρωπος γίνεται Θεός, ἵνα Θεόν τόν Ἀδάμ ἀπεργάσηται”.
Ὁ Θεός τῆς ἀγάπης καί τῆς ταπείνωσης γίνεται ἄνθρωπος γιά νά δώσει δύναμη καί κουράγιο στήν ἀδύναμη καί ἀπογοητευμένη ἀνθρωπότητα καί νά τήν βγάλει ἀπό τά πολλά της ἀδιέξοδα.
Μιά ἀνθρωπότητα ἡ ὁποία δέν φαίνεται νά ἀφουγκράστηκε, ἕως σήμερα, μήτε τόν ὕμνο τῶν Ἀγγέλων, μήτε τό μήνυμα γιά “ἄνωθεν εἰρήνη”, καί πού ζεῖ στήν ἀγωνία καί τόν φόβο γιά τό ἀβέβαιο αὔριο.
Πόλεμοι ἐξοντωτικοί καί καταστροφικοί, μέ ἀμέτρητα ἀνθρώπινα θύματα καί ὑλικές καταστροφές, βία, δολοφονίες, ναρκωτκά, ὀργανωμένο ἔγκλημα, τρομοκρατία, προσφυγιά, ξεριζωμοί, ἀρρώστιες, θάνατοι βρίσκονται σέ καθημερινή βάση μπροστά μας.
Ὁ κόσμος θυμίζει ἕνα ἀπέραντο πεδίο μάχης καί ἀνταγωνισμῶν ὅπου ὁ κάθε ἄνθρωπος στρέφεται κατά τῶν ἀδελφῶν του. Αἰῶνες ὁλόκληρους τό ἀπείθαρχο καί ἀδιόρθωτο, ἀλλά καί ἀξιολύπητο γένος τῶν ἀνθρώπων παλεύει ἀνάμεσα στήν ἀμφιβολία καί τήν ἄγνοια, στούς ἀτέρμονες ἀγῶνες καί τά ἀδιέξοδα.
Καί τοῦτο γιατί ἀσχολούμαστε οἱ ἄνθρωποι περισσότερο μέ τόν ἑαυτό μας καί τήν καθημερινότητά μας παρά μέ τόν Χριστό καί τά τοῦ Χριστοῦ. Εὔκολα ξεχνοῦμε τήν πίστη καί τήν παράδοσή μας. Μᾶς μαγνητίζουν ὅλα τά ἄλλα, ἐκτός ἀπό τό “Ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου” καί τό “ἀγαπήσεις τόν πλησίον σου ὡς ἑαυτόν”. Οὔτε κἄν πού περνᾶ ἀπό τό μυαλό μας τό “Ἔτι ἕν σοι λείπει. Πώλησον πάντα τά ὑπάρχοντά σου καί διάδος πτωχοῖς”.
Πειράζουμε τόν Χριστό σάν τόν Νομικό τοῦ Εὐαγγελίου καί ἀπαιτοῦμε τό θαῦμα. Τό οὐράνιο σημεῖο. Ἐνῶ ὁ Χριστός θαυματουργεῖ μόνιμα στή ζωή μας μέ τήν συνεχή παρουσία Του, ἐμεῖς ἔχουμε διαρκῶς κλειστά τά μάτια μας σάν τούς τυφλούς τοῦ Εὐαγγελίου καί δέν τόν ἀντιλαμβανόμεθα πού περνᾶ δίπλα μας. Περιμένουμε σημεῖο, ὅπως οἱ Ἐβραῖοι, πού παρότι ὁ Χριστός ἦταν παρών, αὐτοί περίμεναν καί περιμένουν μέχρι σήμερα τόν Μεσσία.
Ἐνῶ ὁ Χριστός εἶναι ἀνάμεσά μας, γεννιέται καί σαρκώνεται, ἐμεῖς ψάχουμε πότε θά ἔλθει. Ἐνῶ ἔχουμε δίπλα μας τόν Παντοδύναμο Θεό καί Σωτῆρα μας, ἐμεῖς ἀμφιβάλλουμε, ἀναζητοῦμε, φοβούμεθα. Ἄραγε, τό ἔχουμε ἀντιληφθεῖ ὅτι ὁ Χριστός δέν εἶναι γύρω μας καί ἔξω ἀπό μᾶς, ἀλλά μέσα μας; Ἡ ψυχή μας εἶναι ἡ πνοή τοῦ Θεοῦ μέσα μας γιατί μᾶς ἔπλασε μέ ξεχωριστή φροντίδα. Κατ’ εἰκόνα Του μᾶς ἔπλασε καί ἠ συγγένειά μας μαζί Του εἶναι σχέση πατέρα καί παιδιοῦ.
Εἴμεθα λοιπόν τοῦ Χριστοῦ καί ἀνήκουμε στό Χριστό. Εἴμαστε σφραγισμένοι ἀπό τό Χριστό καί δέν ἔχει τή δυνατότητα κανείς νά μᾶς βλάψει, οὐδείς νά μᾶς προξενήσει κακό. Ἡ συμμετοχή μας στά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι τό ἐχέγγυο γιά τήν ἑνότητα ὅλων μας μέσα στήν Ἐκκλησία. Αὐτό θά μᾶς κρατεῖ δυνατούς καί θά μᾶς προφυλάσσει ἀπό τίς μεθοδεῖες τοῦ διαβόλου.
Τά Χριστούγεννα δέν εἶναι ἁπλῶς ἕνα γεγονός ἱστορικό, ἀλλά ἕνα διαρκές παρόν. Σημασία ἔχει τό πῶς προσωπικά θά τό γιορτάσουμε. Ὄχι τετριμμένα, ὑλικά, καθημερινά, ἀνθρώπινα, ἀλλά πνευματικά, μέ ἐσωτερική προετοιμασία καί συμμετοχή στίς ἱερές ἀκολουθίες καί τά ἱερά μυστήριά μας.
Ἄς προσέξουμε δηλαδή μήπως μέσα στήν παραζάλη τῶν προετοιμασιῶν, δῆθεν γιά τήν ὑποδοχή τοῦ ἐρχόμενου Λυτρωτῆ, μᾶς διαφεύγει σάν λεπτομέρεια αὐτός ὁ ἴδιος καί ἔτσι κάνουμε Χριστούγεννα μέ φωτισμένα σπίτια καί μέ στολισμένα δέντρα, μέ ψεύτικες φάτνες καί μέ ἄφθονα φαγητά, μά χωρίς Χριστό. Γίνονται Χριστούγεννα χωρίς Χριστό;
Ἀπαιτεῖται λοιπόν ψυχική προετοιμασία:
α) Καθαρότητα πού ἐπιτυγχάνεται κυρίως μέ τήν ἱερή ἐξομολόγηση καί
β) Ἀγάπη, ἀγάπη ὁριζοντίως καί καθέτως. Ἀγάπη πρός τόν Θεό καί πρός τούς συνανθρώπους ὅλους, οἰκείους, φίλους καί ἐχθρούς.
Ἀδελφοί ἀγαπητοί,
Ὁ προσδοκώμενος Θεάνθρωπος Λυτρωτής ἦλθε καί φανερώθηκε σ’ ὅλον τόν κόσμο. Ἀποκάλυψε τό μυστήριον “τό κεκρυμμένον ἀπό τοῖς ἀνθρώποις καί ἀπό τῶν γενεῶν”. Ὁ Λυτρωτής Χριστός ἦλθε καί λύτρωσε ὅσους θέλουν νά λυτρωθοῦν καί ἔσωσε ὅσους θέλουν νά σωθοῦν. Ὅσους δηλαδή τοῦ πρόσφεραν τόπο καί κατάλυμμα γιά νά γεννηθεῖ.
Τό καλύτερο δῶρο λοιπόν, τά Χριστούγεννα, ὄχι γιά Ἐκεῖνον, ἀλλά γιά τόν ἑαυτό μας εἶναι μιά καρδιά ἁγνή, καθαρή, λυτρωμένη ἀπό τά δεσμά τοῦ κακοῦ καί τῆς ἐγωπάθειας, διά τῆς μετανοίας καί τῆς ἐξομολογήσεως. Ζεστή ἀπό ἀγάπη πρός Αὐτόν καί πρός τόν πλησίον, κατάλληλη γιά φάτνη.
Αὐτό σᾶς εὔχομαι ἐγκάρδια μέ πολλή ἀγάπη καί εἰλικρίνεια γιά Χριστούγεννα γεμάτα μέ τήν ζεστή ἀγάπη τῆς παρουσίας Του. Γεννημένοι κι ἐμεῖς καί ἀναγεννημένοι μέ τήν δική Του τήν χάρη καί τίς εὐλογίες.
