του πατέρα Παύλου Παπαδόπουλου-Εφημέριου του Ιερού Ναού Αγίας Παρασκευής
Αδελφοί μου, πριν ξημερώσει η θυσία, Κήρυγμα Μεγάλης Τετάρτης «Γονάτισε η Αγάπη» Αδελφοί μου, πριν ξημερώσει η θυσία, πριν το καρφί και το αγκάθι, ο Χριστός κάνει κάτι που δεν χωράει νους ανθρώπινος: γoνατίζει. Ο Θεός των ουρανών, ο Ποιητής του σύμπαντος, πλένει τα σκονισμένα πόδια των μαθητών Του.
Δεν το κάνει για να δείξει δύναμη, μα για να δείξει τι σημαίνει δύναμη. Όχι εξουσία – αλλά αγάπη. Όχι εξύψωση – αλλά ταπείνωση. Όχι κήρυγμα με λόγια – μα με πράξη σιωπηλή.
Ο Πέτρος αντιδρά, όπως κι εμείς: «Κύριε, Εσύ σε μένα; Ποτέ!» Κι όμως, αυτή η πράξη σώζει. Γι’ αυτό και Εκείνος απαντά: «Εάν δεν σε νίψω, δεν έχεις μέρος μετ’ εμού».
Και σήμερα, Μεγάλη Τετάρτη, μέσα στη μυσταγωγία της Εκκλησίας, έρχεται το Ευχέλαιο. Έρχεται σαν βάλσαμο στην πληγή της ψυχής. Έρχεται σαν λάδι απαλό, να φωτίσει σκοτάδια εσωτερικά, να πει στον κουρασμένο νέο: «Δεν είσαι μόνος. Είμαι Εγώ εδώ».
Αδελφέ μου…αν κουράστηκες να τρέχεις, αν πληγώθηκες απ’ τους γύρω, αν λύγισες απ’ το βάρος της καθημερινότητας, ο Χριστός γονατίζει πάλι για σένα. Σκύβει με αγάπη. Πλένει με συγχώρεση. Αλείφει με έλεος. Σε καλεί να Του μοιάσεις. Όχι με μεγαλεία, μα με ταπείνωση. Όχι με κραυγές, μα με πράξεις σιωπηλές.
Ας γονατίσουμε κι εμείς, όπως Εκείνος. Γιατί στην ταπείνωση, κρύβεται η θεότητα. Και στην νίψη των ποδιών, ανθίζει η βασιλεία Του. Αμήν. πριν το καρφί και το αγκάθι, ο Χριστός κάνει κάτι που δεν χωράει νους ανθρώπινος: γoνατίζει.
Ο Θεός των ουρανών, ο Ποιητής του σύμπαντος, πλένει τα σκονισμένα πόδια των μαθητών Του.
Δεν το κάνει για να δείξει δύναμη, μα για να δείξει τι σημαίνει δύναμη.
Όχι εξουσία – αλλά αγάπη. Όχι εξύψωση – αλλά ταπείνωση. Όχι κήρυγμα με λόγια – μα με πράξη σιωπηλή. Ο Πέτρος αντιδρά, όπως κι εμείς: «Κύριε, Εσύ σε μένα; Ποτέ!» Κι όμως, αυτή η πράξη σώζει. Γι’ αυτό και Εκείνος απαντά: «Εάν δεν σε νίψω, δεν έχεις μέρος μετ’ εμού».
Και σήμερα, Μεγάλη Τετάρτη, μέσα στη μυσταγωγία της Εκκλησίας, έρχεται το Ευχέλαιο. Έρχεται σαν βάλσαμο στην πληγή της ψυχής.
Έρχεται σαν λάδι απαλό, να φωτίσει σκοτάδια εσωτερικά, να πει στον κουρασμένο νέο: «Δεν είσαι μόνος. Είμαι Εγώ εδώ».
Αδελφέ μου…αν κουράστηκες να τρέχεις, αν πληγώθηκες απ’ τους γύρω, αν λύγισες απ’ το βάρος της καθημερινότητας, ο Χριστός γονατίζει πάλι για σένα. Σκύβει με αγάπη. Πλένει με συγχώρεση. Αλείφει με έλεος. Σε καλεί να Του μοιάσεις. Όχι με μεγαλεία, μα με ταπείνωση. Όχι με κραυγές, μα με πράξεις σιωπηλές.
Ας γονατίσουμε κι εμείς, όπως Εκείνος. Γιατί στην ταπείνωση, κρύβεται η θεότητα. Και στην νίψη των ποδιών, ανθίζει η βασιλεία Του.
Αμήν.
