Την περιοχή της Αμφίπολης επέλεξε για τις ημέρες του Πάσχα, η γνωστή Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Ράνια Θρασκιά και συγκεκριμένα την περιοχή της Μεσολακκιάς.
Όπως ανέφερε στο λογαριασμό της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η κ. Θρασκιά επισκέφθηκε την παλαιά Μεσολακκιά μαζί με την οικογένειά της. Η επιλογή του χωριού δεν ήταν τυχαία, καθώς- όπως ανέφερε- η Μεσολακκιά ήταν το χωριό του πατέρα της, με την ίδια να τονίζει πως τα παιδιά της είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν το χωριό του παππού τους, να γνωρίσουν τις ρίζες τους.
Συγκεκριμένα, η κ. Ράνια Θρασκιά ανέφερε στην ανάρτησή της:
«Γνώρισα έναν υπέροχο τόπο, ασύγκριτης φυσικής ομορφιάς και υψηλής ιστορικής σημασίας, καθώς όπως μου έλεγε ο παντογνώστης Άγγελος Χατζηνικολάου, ο τόπος κατοικείται από το 5000 π.χ. με τα ευρήματα στις πρώτες προθήκες του μουσείου Αμφίπολης. Ένα χωριό που πια δεν έχει μόνιμους κατοίκους, αφού η φτώχεια και μια καταστροφική πυρκαγιά, ανάγκασε τους ανθρώπούς του, να κατεβούν πιο χαμηλά και να χτίσουν τον καινούργιο τους τόπο, την Νέα Μεσολακκιά Σερρών. Πάνω από όλα, γνώρισαν τα παιδιά κι εγώ, το χωριό του μπαμπά μου, τις ρίζες μας. Είδαμε τα χαλάσματα από το σπίτι που γεννήθηκε, το γκρεμισμένο του σχολείο, τους καταπράσινους δρόμους της παιδικής του ηλικίας που διακόπηκε βίαια από την ορφάνια του. 8 χρονών παιδάκι, έφυγε με τις δύο αδερφές του και την γιαγιά Ουρανία για την μεγάλη πόλη. Άφησε την ομορφιά του χωριού και την ανεμελιά της παιδικής του ηλικίας για πάντα, για να μεγαλώσει πρόωρα και να φορτωθεί ευθύνες που δεν του αναλογούσαν… 70 χρόνια μετά, εκείνο το παιδί, επέστρεψε στις αναμνήσεις του και περπάτησε στα στενά δρομάκια των μεγάλων ονείρων. Και τι ευλογία! Επέστρεψε εκεί με παιδιά και εγγόνια. Νικητής, γελαστός, ευγνώμων. Ποτέ δεν παραπονέθηκε για την σκληρή του ιστορία. Ποτέ δεν καταλάβαμε την ανυπέρβλητη δυσκολία της ζωής του, αφού επιλέγει να βλέπει το θετικό μέσα στην ασχήμια του κόσμου και ακόμα κι όταν θυμώνει, το κάνει με την παιδικότητα που συναντήσαμε στο όμορφο χωριό του. Εκεί που αναπνεύσαμε ανέθικτο οξυγόνο, που κάναμε Ανάσταση χωρίς ρεύμα, που φωτίστηκε η ψυχή μας από τα κεριά και τα χαμόγελα των συγγενών που επιτέλους γνωρίσαμε. Εκεί που έτρεξα με την ιστορία του μπαμπά μου, γονιός εφήβων πια και εγώ, που συνδεθήκαμε όλοι αδέρφια και ξαδέρφια, με σκηνικό της αναμνήσεις των προγόνων μας και του παππού μας. Που φανταστήκαμε την μικρή όμορφη Άννα, να τρέχει παιδάκι στην αυλή του πέτρινου σπιτιού της. Την θεία μου Άννα που χάσαμε στα 28 της χρόνια. Που ποτίσαμε με δάκρυα ευγνωμοσύνης την συνάντησή μας με την ιστορία της πατρικής οικογένειας και τις βαθιές πληγές της απώλειας που την στιγμάτισε. Αλλά της επέτρεψε η ΑΓΑΠΗ, να προχωρήσει στο χρόνο με δύναμη και αξιοπρέπεια. Το Πάσχα μας στο χωριό της μνήμης, ήταν ένα ανεκτίμητο δώρο ζωής…».
