Εκείνη η αίσθηση είν’ ωστόσο
που παροπλίζει τις αισθήσεις,
ίδια με αύρα που ηρεμεί τόσο
ή μ’ αργό παφλασμό κυμάτων.
Πρώτος ο νους αιχμάλωτος
ρητά δηλώνει, κατηγορηματικά
ομολογούν στην θέα που καθηλώνει
κι οι οφθαλμοί ταγοί αμέσως μετά.
Με άρωμα άνθους πορτοκαλιάς
πολύ σε ράντισαν θαρρώ κι εγώ
και με ύφος αρκετής ανεμελιάς
ανταύγειες ωραίου αντανακλώ.
Αγαλλίαση απόλυτη δημιουργείται
κι ύστερα απ’ όλο αυτό μαζί
μία αιθέρια ύπαρξη παρατηρείται
ανασταίνεται αργά και ξαναζεί.
Από την 6η της Ποιητ. συλλογή «ΛΕΜΟΝΑΝΘΟΙ ΣΕ ΦΟΝΤΟ ΣΜΑΡΑΓΔΕΝΙΟ», η οποία γράφτηκε από την συγγραφέα το 2010, μόνο σε ηλ. μορφή ΔΩΡΕΑΝ (Κατοχυρωμένο).
